Jak często zdarza Ci się myśleć o poszukiwaniu życiowego balansu z frustracją?
Ile już prób za Tobą :
– wprowadzania zdrowszych nawyków,
– starań, by myśleć bardziej pozytywnie,
– strategii, by ogarnąć work-life balance,
– postanowień, że już nie dasz się więcej wyprowadzić z równowagi tej konkretnej osobie,
– starań, by przezwyciężyć traumę, lęk, obniżony nastrój?
A jednak potem okazuje się, że nie da się tak raz na zawsze. Że wraca to, co stare, a Ty znowu nie myślisz o sobie najlepiej.
A co gdyby troszkę inaczej na to spojrzeć? Zdjąć soczewki „wszystko albo nic” i uznać, że proces osiągania życiowej równowagi nie jest linearny i nie może zakończyć się raz a dobrze. Przypomina ciągłe balansowanie na desce surfingowej. I to, że bujnie Cię na tych wodach życia niekiedy nieco mocniej, to nie znaczy, że już wszystko przegrane.
„Zakładanie, że damy radę przejść przez życie bez jakiejkolwiek styczności z cierpieniem, jest takim samym oszukiwaniem siebie jak wiara w to, iż lewa strona jest w stanie istnieć w oderwaniu od prawej. To samo można powiedzieć o przekonaniu, że w naszym życiu nie sposób znaleźć choćby odrobiny szczęścia” Christopher Willard „Odzyskaj swoją siłę”
Więc może łatwiej Ci będzie, gdy pomyślisz o sobie z życzliwością, kiedy następnym razem fale dadzą Ci się bardziej we znaki. Uznając wszystkie chwile przeżyte dzięki Twoim staraniom w balansie i przyjmując chwilę obecną, w której o balans trudno.
A nade wszystko pamiętając, że każda fala końcu mija.